Бөх нь хамгийн эртний тулааны урлагийн нэг төрөл гэж тооцогддог бөгөөд үүнээс гадна бид ямар нэгэн тодорхой төрлийг хэлдэггүй, харин бүхэл бүтэн барилдааныг хэлдэг. Эртний түүхэн сурвалж бичгүүдэд хүртэл эдгээр үгсийн баталгааг олж хардаг бөгөөд самбо, жүдо бөхийг эс тооцвол үндэсний тодорхой бөхийн төрлийг яг нарийн тодорхойлох боломжгүй юм.
Үүний тод жишээ бол үндэсний Тувагийн бөхийн барилдаан юм. Дундад зууны үед ч гэсэн энэ нь орон нутгийн хүн ам, түүний дотор нийгмийн давуу эрхэт феодалын элитүүдийн дунд маш их алдартай байсныг найдвартай мэддэг. Хамгийн их амжилтанд хүрсэн бөхчүүдийн тухай домог зохиодог байсан ч тэмцэл өөрөө, бүр тодруулбал нууц нь үеэс үед дамжин ирсэн бөгөөд үүний ачаар өнөөг хүртэл эрч хүчээ хадгалсаар ирсэн юм.
Хуреш барилдааны дүрэм нь барилдааныг Олимпийн системийн дагуу ил задгай талбайд явуулах, өөрөөр хэлбэл хасах гэсэн үг юм. Бөхчүүд уламжлалт өмсгөлтэй, хөнгөн шорт, цамц, үндэсний зөөлөн гутлаас бүрддэг. Хурешийн тэмцээний өмнөх өдөр тэдний бүх оролцогчид Тувагийн ардын бүжиг болох “девиги” -г үзүүлдэг бөгөөд үүний дараа зураг зурах ажиллагаа явагддаг.
Хүрэш бөхчүүдийн барилдаан зарим талаараа сумог санагдуулдаг, наад зах нь тэр хэсэгт бөхчүүд бие биенийхээ мөрнөөс зуурч шидэлт хийх, эсвэл өрсөлдөгчөө өвдөгөөрөө газар хүрэхийг шахдаг. Барилдаан хэдэн минут үргэлжилж болох бөгөөд бөхчүүд гайхалтай хүч чадал, тэсвэр тэвчээртэй байхаас гадна олон арга техникийг мэддэг байх ёстой гэдгийг тэмдэглэхийг хүсч байна. Хүрешийн барилдаанд өвдөгнөөс дээш өшиглөх, толгойгоороо цохих, цочрох, өрсөлдөгчийнхөө хоёр гарыг хавчих гэх мэтийг хориглоно. Хамгийн гол нь шидэлт хийх чадвартай байхын тулд өрсөлдөгчөө тэнцвэргүй болгох эсвэл өвдөгөөрөө газар хүрэхэд оршино.
