1948 онд Дэлхийн 2-р дайн дууссанаас хойш 3 жилийн дараа Олимпийн наадам дахин сэргэв. Энэ нь тайван амьдрал бүрэн дүүрэн эргэж ирсний тэмдэг болов. Тодруулбал, өвлийн тоглолтуудыг Швейцарь, Гэгээн Мориц хотод зохион байгуулжээ.
1948 онд зуны болон өвлийн гэсэн хоёр төрлийн Олимпийн наадмыг нэг дор зохион байгуулав. Өвөл нь Швейцарьт болдог байв. Энэ улс Германтай төвийг сахисан байдалд байсан тул дайнаас бага хохирсон.
Тоглолтод зөвхөн 28 улс оролцсон бөгөөд энэ нь зуны үеэс хагас дахин их байв. Ялангуяа тэдний дунд Африкийн нэг ч улс байгаагүй. Энэ нь уламжлалт өвлийн спортыг илүү нутагшуулдагтай холбоотой бөгөөд үүнээс гадна тамирчдыг бэлтгэхэд ихээхэн нөөц шаардлагатай байдаг. Гадаад бодлогын асуудал шийдэгдээгүй тул Зөвлөлтийн тамирчид наадамд оролцоогүй. Герман, Японыг тоглохыг хориглосон - Дэлхийн 2-р дайны үеэр эдгээр орнуудын түрэмгийллийн улмаас тэдний багууд тэмцээнээс хасагдав. Үүний зэрэгцээ Чили, Өмнөд Солонгос анх удаа багаа танилцууллаа.
Тэр үеийн өвлийн наадамд орчин үеийнхээс хамаагүй цөөхөн спортын төрлүүд байсан - ердөө 9. Гүйлтийн цана, бобслей, уулын цана, мөсөн тэшүүр, араг яс гэсэн хэд хэдэн төрлөөр тэмцээн уралдаан болж байсан. Нийт 22 алт, мөнгө, хүрэл шагналын сугалаа гарлаа.
Албан бус жагсаалтын эхний байрыг (тус бүр 10 медаль) Норвеги, Шведийн багууд хүртэв. Эдгээр улс уламжлал ёсоор өвлийн спорт, ялангуяа гүйлтийн цана, цанын харайлтаар хүчтэй байдаг. Швейцарь ч тэдний ард хоцроогүй байна. АНУ-ын баг 9 медалиар дөрөвдүгээрт бичигджээ. Нийтдээ 10 орны тамирчид шагнал гардуулав.
Энэ тэмцээний хамгийн амжилттай яваа тамирчдын нэг бол Францын цаначин Анри Орейе байв. Тэрбээр эх орондоо хоёр алт, нэг хүрэл медаль авчирсан. Хоккейн алтыг Канадын үндэсний шигшээ баг хүртсэн, учир нь хоккей бол энэ улсын үндэсний спорт юм.
Олимпийн наадамд эмэгтэйчүүд илүү их сонирхдог байв. Тодруулбал, уулын цана, уран гулгалтын эмэгтэйчүүдийн эмэгтэйчүүдийн тэмцээнийг зохион байгуулав.
