Нордикийн хослолыг албан ёсоор Нордикийн хосолсон гэж нэрлэдэг. Үүнд цанын үсрэлт, гүйлтийн цана багтдаг. Энэхүү спорт нь зуу гаруй жилийн өмнө Норвегид гарч, бусад улс орнуудад тархаж, өвлийн наадмын хөтөлбөрт багтжээ.
Энэ спортын ганцаарчилсан тэмцээнийг анх 1924 онд Шамониксын Олимпийн наадамд зохион байгуулж байжээ. Олимпийн анхны алтан медалийг дараа нь Норвегийн тамирчин Турлейф Хауг хүртсэн. Тэмцээнд оролцогчид 60 метрийн трамплинаас үсрэн 18 км зайд гүйжээ. Жил ирэх тусам трамплиний өндөр нэмэгдэж, уралдааны урт багассан. Одоогийн байдлаар тус ангилалд 105 метрийн өндөрт дунд үсрэлт, гүйлтийн цана 10 км багтдаг.
Үсрэх үед нислэгийн урт, гүйцэтгэлийн техникт оноо өгдөг. Хамгийн олон оноо авсан тамирчид уралдааныг хамгийн түрүүнд эхлүүлдэг бөгөөд ялагч нь барианы шугамыг хамгийн түрүүнд давдаг. Багийн тэмцээнд 4 хүний бүрэлдэхүүнтэй баг оролцдог. Тэмцээний эхний хэсэгт оролцогч бүр 140 метрийн өндөртэй трамплинаас нэг үсрэлт хийдэг. Багийн бүх гишүүдийн оноог нэмж оруулсан болно. Цанын уралдааныг 4 × 5 км-ийн буухиа хэлбэрээр явуулдаг.
Нордикийн хосолсон тэмцээнүүд хоёр өдрийн турш явагдана: эхний өдөр цанын үсрэлт, хоёр дахь өдөр уралдаан. Үр дүнг хоёр дасгалын онооны нийлбэрээр тодорхойлно. 1999 онд Нордикийн спринт гэсэн шинэ спорт гарч ирэв. Энэ нь нэг өдрийн дотор болдог: 120 метрийн трамплинаас үсрээд нэг цагийн дараа оролцогчид 7.5 км зайд явдаг.
Цанын биатлоны хөгжлийн явцад техникийн олон шинэлэг зүйлүүд практик хэрэглээг олж авдаг - орчин үеийн цана, бэхэлгээ, гутал, нислэгийн үеэр цанын V хэлбэрийн байрлал, уралдааны үеэр гулгах. Нордикийн хослол нь эрэгтэйчүүдийн спорт бөгөөд эмэгтэйчүүд үүнд оролцдоггүй.
Зөвлөлт, Оросын хос тулаанчид Олимпийн наадамд хоёрхон удаа амжилтанд хүрч чаджээ. Калгари хотод болсон 88 наадамд Эстони Аллар Леванди ганцаарчилсан төрөлд хүрэл хүртсэн бөгөөд Валерий Столяров Наганод болсон XVIII өвлийн олимпийн наадамд хүрэл медалийн эзэн болов. Олимпийн ихэнх алтан медалийг Норвегчууд эзэмшдэг.
